Sudah hampir 2 bulan aku menjadi pekerja kontrak. Kata orang "suri rumah separuh masa". Masuk pukul 9 balik pukul 12, kalau aku cuti kena ganti dan sebab itu kadang kala aku balik pukul 1.
Jadual aku:
8.00 - Hantar Aiman dan Dada ke tadika At-Tasneem
9.00 - Sampai office, kerja lepas tu
12.00 atau 1.00 balik. Singgah rumah sekejap buat apa yang patut, menyapu ke, angkat jemuran ke dll.
2.00 - Ambil Arif dulu atau Aiman dan Dada. Hantar Dada ke rumahnya.
Balik rumah makan, kadang kala boleh lelap untuk seminit dua (bukannya nak lama)
3.15 - Hantar Arif ke sekolah agama. Lepas tu pergi kedai atau terus balik rumah.
4.00 - Lipat baju, basuh baju sekolah anak esp yang putih.
5.00 - Masak atau buat kerja-kerja lain yang patut.
Malam tak usah cakap le. Ada aje kerja yang nak dibuat, yang pasti kalau satu hari tak dengar suara aku bising tak sah.
Bos cakap aku as a consultant. Tapi aku rasa aku ni bukan consultant tapi macam kuli aje. Kadang kala aku rasa aku masih gila kuasa. Kerja tetap sama macam dulu, tapi itula.. "angin" aku ni kadang-kala naik juga.
Aku tak faham la orang muda ni. Pada aku kebanyakkannya mereka ni cepat sangat nak "kuasa" tapi tak nak belajar susah. Apa yang aku cakap bukan nak ikut. Nak ikut kepala dia aje. Aku ni masih ada di sini. Kalau ia pun tunggulah bulan July. Masa tu aku dah tak ada, nak buat apa suka hati lah. Aku punyalah susah nak belajar, 10 tahun tau dah dapat ilmu, dah tu banyak yang aku kena dapatkan sendiri. Ni tak senang-senang aje nak minta dari aku. Bukan aku kedekut ilmu tapi aku takut senang dapat senag pergi. Belajar kalau dipraktikan lebih senang nak mengingatinya. Itu yang kadang kala kalau aku marah aku tengok surat offer aku, job scope aku lebik kepada "advise.....". Bila aku tengok tu, lega sikit kepala ni....
Alhamdulillah, tak terkejut juga aku duduk di rumah, masih dapat kerja mengikut masa yang aku suka, dapat tengok anak-anak dan masih mendapat sedikit imbuhan.
Untuk anak-anak, ibu cuba buat yang terbaik untuk kalian.